Δείτε τα video μας στα παρακάτω κανάλια

youtube channel dailymotion channel
veoh channel

Διαβάστε την εφημερίδα μας

Γονική αλλοτρίωση

Διαφοροποίηση μεταξύ συνδρόμου γονικής αποξένωσης και καλόπιστα θεωρούμενης κακοποίησης/παραμέλησης

1999 Το Αμερικανικό περιοδικό της Οικογενειακής Θεραπείας, Τόμος 27 Νο2,σελ. 97-107 Απρίλιος – Ιούνιος 1999

RICHARD Α. GARDNER

Τμήμα ψυχιατρικής παιδιών

Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, Κολέγιο

Παθολόγων και χειρούργων,

Νέα Υόρκη ,ΗΠΑ

Τα τελευταία χρόνια, με την αυξανόμενη εξοικείωση και την αναγνώριση του γονικού συνδρόμου αλλοτρίωσης (pas), ένας γονέας μπορεί να κατηγορήσει τον άλλο γονέα για την πρόκληση pas στα παιδιά. Σαν απάντηση, ο άλλος γονέας απαντά κατηγορώντας τον άλλο γονέα για την κακοποίηση και την παραμέληση των παιδιών. Εν ολίγοις, η αποξένωση των παιδιών θεωρείται από τον έναν γονέα σαν αποτέλεσμα pas και από τον άλλο των κακοποιήσεων και της παραμέλησης. Η πρόθεση του άρθρου είναι να παρασχεθούν τα κριτήρια για τη διαφοροποίηση μεταξύ αυτών δύο καταστάσεων, μια διαφοροποίηση προφανώς κρίσιμη σκοπός εάν τα δικαστήρια πρόκειται να ασχοληθούν ειδικά με παιδιά που εκτίθενται και που μπλέκονται σε αυτές τις δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις.

Γονική αλλοτρίωση στο διαζύγιο

Σπιτάλας Νίκος, καθηγητής, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

ΟΡΙΣΜΟΣ

Είναι το σύνδρομο κατά το οποίο το παιδί εξαναγκάζεται να αποξενωθεί από τον γονέα ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια η/και την γονική μέριμνα. Τότε αρνήται να συναντήσει τον αποξενωμένο γονέα.

Το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε και ερευνήθηκε προ εικοσαετίας από μελετητές όπως ο Turkat, ο Gardner και νεώτερους όπως οι: Clarke-Stewart Thompson, Wood, Bone, Harvey, Nicholas και πολλούς άλλους.

Στην Ελλάδα δεν έχει ερευνηθεί ακόμη –εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις πχ Χριστοδουλάκης, Τσιάντης, Χαραλαμπάκης, κ.α. όπως θα έπρεπε, με την ακρίβεια και βάθος που αρμόζει στα ελληνικά δεδομένα.

Νομικές και ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις στους τρεις τύπους γονικών συνδρόμων αποξένωσης στην οικογένεια

COURT REVIEW, VOLUME 28, NUMBER 1, SPRING 1991, p 14-21

American Judges Association

Όταν η ψυχιατρική και ο νόμος ενώνουν τις δυνάμεις

Richard Α. Gardner, M.D.

Από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετία του '70, σε συνδυασμό με την αντικατάσταση του τεκμηρίου (της αρχής) των τρυφερών-ετών με το τεκμήριο του καλύτερου-συμφέροντος για το παιδί (και την ισότητα των φύλων που ενσωματώθηκε σε αυτό ), εμφανίζεται και αυξάνει γρήγορα στις προσφυγές στα δικαστήρια επιμέλειας για τα παιδιά. Πατέρες που είχαν προηγουμένως λίγες εάν όχι οποιαδήποτε πιθανότητα για την επιμέλεια βρήκαν τώρα την υποστήριξη των δικαστηρίων για το αίτημα τους. Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δημοτικότητα της έννοιας της συνεπιμέλειας, υπήρξε ισότιμα περαιτέρω αύξηση πατεράδων στη προσφυγή στο δικαστήριο για διεκδίκηση επιμέλειας. Εκτιμώντας ότι προηγουμένως τα δικαστήρια έτειναν να απονείμουν σε έναν μόνο γονέα την επιμέλεια και παραχωρούσαν στον άλλο το δικαίωμα επικοινωνίας του γονιού, ενώ τώρα εμπλεκόμενοι σε διένεξη οι γονείς θα μπορούσαν ο κάθε ένας να ελπίσει για ένα μεγαλύτερο μερίδιο του χρόνου με τα παιδιά. Σε συνδυασμό με όλα αυτά μπορεί δικαιολογημένα να χαρακτηριστεί η κατάσταση σαν μία έκρηξη προσφυγής στα δικαστήρια επιμέλειας (που συνεχίζεται ακόμα). Άρχισα να βλέπω μια αναταραχή την οποία πριν είδα σπάνια, η οποία αναπτύχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στα παιδιά που εκτέθηκαν και μπλέχτηκαν στις διαφωνίες κηδεμονίας. Το αρχικό χαρακτηριστικό αυτής της αναταραχής είναι έμμονη αποξένωση από τον έναν γονέα.