Ιστορίες
Μάρτυράς μου, το παιδί: Τραγικές ιστορίες διαζυγίων
Προσωπική ιστορία 9
Ονομάζομαι ..... είμαι 39 ετών και Κυβερνήτης Β' του Εμπορικού Ναυτικού (δηλαδή ναυτικός). Η μόνιμη κατοικία μου είναι το πατρικό μου σπίτι στην Αγρία-Βόλου Μαγνησίας. Στις αρχές του 2003 και μετά την πάροδο δύο-τριών μηνών από τον θάνατο του πατερά μου, αποφάσισα να σταματήσω να ταξιδεύω στα καραβιά εξωτερικού και να ασχοληθώ με άλλη εργασία στην στεριά γιατί έλειπα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αρκετά χρονιά, και μου έλειπε πολύ το σπίτι μου και γιατί είχα την οικονομική δυνατότητα να το πράξω. Προσανατολιζόμουν περισσότερο στην δημιουργία κάποιας επιχείρησης.
Εν περιλήψη τον Μάρτιο 2003 δέχτηκα μια πρόταση για αγορά του 50% καφετερίας που λέγετε Κύλινδρας και βρίσκεται κοντά στο πατρικό μου σπίτι που μένω η οποία πρόταση μου παρουσιάστηκε ως άκρως ενδιαφέρουσα. (τώρα πλέον ξερώ ότι δεν ήταν)
Με την .............. γνωριστήκαμε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2003 στην Αγριά. Μου την σύστησε ο ............. (ιδιοκτήτης της επιχείρησης), σαν νεοπροσλαμβανόμενη σερβιτόρα (για καλοκαιρινή σαιζόν), στην καφετερία Κύλινδρας γιατί του είχα ήδη δώσει χρήματα για να αγοράσω το 50% της επιχείρησης.
Από τον Ιούνιο μέχρι και αρχές Αυγούστου 2003 οι σχέσεις μου με την ........... ήταν τυπικές εργοδότη-εργαζομένου.
Προσωπική ιστορία 8
Η περίπτωση μου έχεις ως εξής
Η πρωην γυναικα μου , βρισκόμαστε στο στάδιο τις διάστασης , μετά την γέννηση των διδύμων αγοριών μας πέρασε ένα στάδιο επιλοχίας κατάθλιψης . Χρειάστηκε φαρμακευτική υποστήριξη για να το ξεπεράσει από νευρολόγο. Με τον καιρό όμως η κατάσταση επιδεινώθηκε. Είχε πολύ ένταση και επιθετικότητα τόσο σε μένα όσο και προς τα παιδιά .
Υπήρχαν συνεχείς εκλύσεις από εμένα την γυναίκα που βοηθούσε στο μεγάλωμα των παιδιών την νευρολόγο και μια φίλη για διακοπή των χαπιών γιατί από ένα σημείο και μετά την επηρέασαν αρνητικά. Όμως επειδή η ίδια ένιωθε καλά δεν το έκανε.
Η ένταση και η επιθετικότητα αυξήθηκε . Ο πατέρας της ήταν συνεχώς ενήμερος από εμένα μια φίλη παθολόγο και την νευρολόγο. Η παθολόγος τα αρνειται τώρα επειδή όπως λέει είναι κι΄αυτή μάνα και υποστηρίζει της μανάδες !
Προσωπική ιστορία 7
Αγαπητέ κ.Σπιτάλα,
Παίρνω το θάρρος να σας στείλω αυτό το email με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα στο Έθνος της 19ης Απριλίου περί του Κινήματος για τα δικαιώματα των αντρών. Είδα επίσης ένα αντίστοιχο ρεπορτάζ στις ειδήσεις του Star Channel και βλέπω ότι επιτέλους κάποιος κινείται διεκδικώντας τα αυτονόητα, ιδιαίτερα για τους χωρισμένους άντρες με παιδί.
Είμαι και εγώ νέο σχετικά «μέλος» στο κλαμπ των χωρισμένων, μιας και πριν από 5 μήνες η γυναίκα μου με άφησε, παίρνοντας μαζί και τον 2 ½ χρονών γιο μας. Παρότι προσπάθησα να πολεμήσω για το αντίθετο, αυτή είχε ήδη «πάρει την απόφασή της» και δεν υπήρχε καμία μεταστροφή. «Τυπική περίπτωση» ίσως σκεφτείτε και έτσι είναι, με όλα τα παρελκόμενα προβλήματα στο παιδί (αντιδράσεις για τη νέα κατάσταση, στεναχώρια, προβλήματα στην επικοινωνία μαζί του κτλ). Το διαζύγιο λοιπόν έχει μπει μπροστά και έχω συμφωνήσει σε όλα τα τυπικά (περιουσιακά στοιχεία, διατροφή) με την ελπίδα ότι θα πετύχω μια καλή επικοινωνία με διάθεση κατανόησης. Αμ δε (και πάλι τυπικό υποθέτω). Αυτή τη στιγμή βλέπω απέναντί μου τον πιο σκληρό αντίπαλο που έχω δει στη ζωή μου. Μη συνεχίσω παρακάτω, φαντάζομαι δεν έχει νόημα μιας και δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που εξιστορεί μια τέτοια κατάσταση.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως θα μπορούσα να γίνω και εγώ μέλος του κινήματος ώστε να βοηθήσω στις ενέργειές του. Αυτή η ιστορία με το «συμφέρον του παιδιού» που οι δικαστές ταυτίζουν με την κατά 99,9% ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού στη μητέρα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει (και μαζί και άλλα πολλά). Γνωρίζω ότι το Σάββατο στις 12 θα υπάρξει μια παρουσίαση σε ξενοδοχείο της Αθήνας, δυστυχώς όμως επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να παραστώ. Πως αλλιώς μπορώ να έρθω σε επαφή μαζί σας?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Προσωπική ιστορία 6
Αγαπητέ κ.Σπιτάλα,
Παίρνω το θάρρος να σας στείλω αυτό το email με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα στο Έθνος της 19ης Απριλίου περί του Κινήματος για τα δικαιώματα των αντρών. Είδα επίσης ένα αντίστοιχο ρεπορτάζ στις ειδήσεις του Star Channel και βλέπω ότι επιτέλους κάποιος κινείται διεκδικώντας τα αυτονόητα, ιδιαίτερα για τους χωρισμένους άντρες με παιδί.
Είμαι και εγώ νέο σχετικά «μέλος» στο κλαμπ των χωρισμένων, μιας και πριν από 5 μήνες η γυναίκα μου με άφησε, παίρνοντας μαζί και τον 2 ½ χρονών γιο μας. Παρότι προσπάθησα να πολεμήσω για το αντίθετο, αυτή είχε ήδη «πάρει την απόφασή της» και δεν υπήρχε καμία μεταστροφή. «Τυπική περίπτωση» ίσως σκεφτείτε και έτσι είναι, με όλα τα παρελκόμενα προβλήματα στο παιδί (αντιδράσεις για τη νέα κατάσταση, στεναχώρια, προβλήματα στην επικοινωνία μαζί του κτλ). Το διαζύγιο λοιπόν έχει μπει μπροστά και έχω συμφωνήσει σε όλα τα τυπικά (περιουσιακά στοιχεία, διατροφή) με την ελπίδα ότι θα πετύχω μια καλή επικοινωνία με διάθεση κατανόησης. Αμ δε (και πάλι τυπικό υποθέτω). Αυτή τη στιγμή βλέπω απέναντί μου τον πιο σκληρό αντίπαλο που έχω δει στη ζωή μου. Μη συνεχίσω παρακάτω, φαντάζομαι δεν έχει νόημα μιας και δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που εξιστορεί μια τέτοια κατάσταση.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως θα μπορούσα να γίνω και εγώ μέλος του κινήματος ώστε να βοηθήσω στις ενέργειές του. Αυτή η ιστορία με το «συμφέρον του παιδιού» που οι δικαστές ταυτίζουν με την κατά 99,9% ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού στη μητέρα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει (και μαζί και άλλα πολλά). Γνωρίζω ότι το Σάββατο στις 12 θα υπάρξει μια παρουσίαση σε ξενοδοχείο της Αθήνας, δυστυχώς όμως επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να παραστώ. Πως αλλιώς μπορώ να έρθω σε επαφή μαζί σας?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
