Ψυχολογικά
Η σημασία της οικογενειακής ζωής στην ψυχική υγεία του παιδιού
Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας(Π.Ο.Υ.) Υγεία: είναι η ισόρροπη ευεξία σώματος, πνεύματος, ψυχής και κοινωνικής καταστάσεως.
Η κοινωνική παράμετρος τοποθετήθηκε στον ορισμό αυτό του ΠΟΥ, για να τονίσει την επίδραση της κοινωνικής ανισορροπίας στο σύνολο της υγείας.
Κατά τους ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και παιδαγωγούς η πολιτική συνείδηση του παιδιού οικοδομείται από 4 μέχρι 11 χρονών. Και όταν λέμε πολιτική συνείδηση, δεν εννοούμε την κομματική αλλά το πώς θα πολιτεύεται το παιδί όταν θα ενηλικιωθεί απέναντι στην κοινωνία, τους συνανθρώπους τους και τους διάφορους κοινωνικούς φορείς.
Διαζύγιο - Επιπτώσεις στα παιδιά
Αναντίρρητα κάθε ανθρώπινη κοινωνία, ανεξάρτητα από το βαθμό ανάπτυξης της θεμελιώνεται αρχικά και στηρίζεται διαρκώς στην πορεία της ζωής της σε ορατούς, απλούς ή σύνθετους κοινωνικούς θεσμούς. Οι κοινωνικοί θεσμοί είναι με τη σειρά τους τα σταθερά εκείνα πρότυπα κοινωνικών σχέσεων ή ενεργειών που καθορίζονται κατά ένα βαθμό από την παράδοση και ικανοποιούν τις ανάγκες της συγκεκριμένης κοινωνίας. Έτσι, με βάση αυτά τα γενικά στοιχεία, ένας από τους κυριότερους κοινωνικούς θεσμούς είναι και η οικογένεια. Μάλιστα αποτελεί το αρχέγονο,- ίσως και βασικότερο- θεμέλιο της σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας, αφού εξακολουθεί και σήμερα να υπάρχει μέσα σε νέα πλαίσια λειτουργίας. Ταυτόχρονα η οικογένεια αποτελεί και τη μικρότερη μονάδα του σύνθετου κοινωνικού οικοδομήματος της εποχής μας. Συνεπώς, εξετάζοντας τη σύγχρονη ανθρώπινη οικογένεια μπορούμε να βγάλουμε βάσιμα συμπεράσματα και για την ίδια τη σύγχρονη κοινωνία αφού είναι στοιχεία αλληλένδετα μεταξύ τους.
Η ψυχολογία του θύματος: το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Η περίπτωση της Νατάσα Κάμπους, που κατάφερε να ξεφύγει από τα χέρια του ανθρώπου που για οκτώ χρόνια την είχε υπό την ομηρία του, συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Πώς ένας άνθρωπος που ζει σε καθεστώς καταπίεσης, είναι όμηρος και βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του φτάνει στο σημείο να αναπτύξει θετικά συναισθήματα για τον απαγωγέα του, ακόμα και να στεναχωρηθεί για το θάνατό του;
Η απάντηση που δίνουν οι ψυχολόγοι στο παράδοξο αυτό ονομάζεται «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».
Από πού προέρχεται η ονομασία «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»;
Η ονομασία «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» δόθηκε στο ψυχολογικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε το 1973 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, σε ομήρους μιας τραπεζικής ληστείας. Οι ληστές κράτησαν έξι ημέρες σε ομηρία τους εργαζόμενους της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση τα θύματα της ομηρίας δημιούργησαν συναισθηματικό δέσιμο με τους θύτες τους, τους οποίους έφτασαν να υπερασπιστούν μετά την απελευθέρωσή τους.
Τι είναι το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»;
Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πρόκειται για μια ψυχολογική διαταραχή, με την έννοια ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση σε μία αφύσικη κατάσταση. Πρόκειται για μια ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται μερικές φορές σε ομήρους, όταν οι όμηροι αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς και δείχνουν αφοσίωση στους θύτες τους, παρά τον κίνδυνο στον οποίο είναι εκτεθειμένοι οι όμηροι.
Παραβατικότητα και οικογένεια
Νίκος Σπιτάλας, καθηγητής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ( Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. )
Περίπου ένα χρόνο μετά την έναρξη των δραστηριοτήτων του κινήματός μας, έρχονται στην επικαιρότητα καθημερινά, στοιχεία πολύ ανησυχητικά τα οποία μάλιστα είχαμε επισημάνει τόσο στη διακήρυξη αρχών μας, όσο και στις εισηγήσεις μας σε συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια. Αυτά είναι τα εξής:
1) Η παραβατικότητα ανηλίκων.
Στη χώρα μας δεν υπήρχαν ασφαλή στοιχεία για το μέγεθος της παραβατικότητας και τα αίτια που οδηγούν σ'αυτήν. Το μόνο που είχε επισημανθεί ήταν η κατεύθυνση των ναρκωτικών και άλλων ουσιών εξάρτησης που και αυτό μάλιστα το απέδωσαν σε λόγους που πιθανόν να μην αντιστοιχούν και στην πραγματικότητα. Έγινε προσπάθεια υποβάθμισης του μεγέθους και των αιτιών (δηλαδή το ότι υπάρχουν μεγάλα ποσοστά οικογενειακών προβλημάτων αλλά και διαλυμένων οικογενειών). Τα περισσότερα παραβατικά παιδιά ζουν δίχως πρότυπο πατέρα ή με αυτό που τους έχουν δώσει οι μητέρες και η κοινωνία γι'αυτούς.
Η βία σημαδεύει τα παιδιά
Λίζα Βάρβογλη διδάκτωρ Ψυχολογίας, ψυχολόγος και ερευνήτρια στο Children's Hospital της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται στους ενηλίκους η κακοποίηση στη νεαρή ηλικία
Η σκηνή εκτυλίσσεται στον 10ο όροφο του Children's Hospital της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στη Βοστόνη. Στο γραφείο μου βρίσκεται ένα επτάχρονο αγοράκι, οχυρωμένο πίσω από τον καναπέ, που φωνάζει εκτός εαυτού να μην το πλησιάσω.
Διαβάζοντας το ιστορικό του, διαπιστώνω ότι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που το παιδάκι βρίσκεται για εξετάσεις στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου: επιθετική συμπεριφορά στο σπίτι και στο σχολείο, υπερβολική συναισθηματική αντίδραση σε μικροπράγματα αλλά και βιαιοπραγίες όπως να δαγκώνει ή να χτυπάει τους συμμαθητές του.
